Kadri Mani/ dy vjersha

Emblemat e padukshme

Gjyshi kaherë i lemë
Gjyshi ynë i lashtë
Pse s`ke një emblemë
Dhe asnjë dekoratë?

Vërshuan me pyetje
Si bletët ndër pyje
Nipa edhe mbesa
Kacabunj e pilivesa!

E ç`t`iu thoshte gjyshi
I mbështetur për muri
Si t`iu ndalej yryshi
Po a çel gojë guri!?

E pa gjyshja plakun
Që ishte në siklet
Shkoi t`ia jepte hakun
Të mos e linte n`adalet:

me kile dhe me okë
nga koka në thembër
ka medalje në kokë!
ka emblema n`zemër!

Fëmijët tanë të mirë
Gjyshi është i dëlirë
S`i ka dekoratat n`setër
Por ka stolitë në sedër!

20.11.2004-Lenzburg

TË MOSHUARIT MAJË
GËRMISË!

Të moshuarit majë Gërmisë
Për çdo ditë në ora gjashtë
Fillojnë bisedat me qesëndis
Hiq një kashtë se dalin shtatë!

Kush ç’ka bërë e kush ç’ka thënë
Me mesele edhe me anekdota
Kërcet gazi se ç’gaz moj nënë
Këtu është kultura këtu është bota!

Fryhen shfryhen mushkëritë e tyre
Si një rrëshiq e sikur një puhacë
Të spastruar prej çdo mynxyre
Nuk rrinë truç si lakrat në kacë!

Nga maja e Gërmisë shihet qyteti
Një shtresë mjegulle e ka kapluar
Fillon të zgjohet mbarë mileti
Sakaq brofin të gjithë të zgjuar!

Janë punëtorët herakë të agmisë
Janë shkollarët ndër universitete
Krushqit e gatitur të pavarësisë
Shqipëri etnike ndër kontinente!

Ata janë tonat nipat edhe mbesa
Ato janë tonat mbesat edhe nipa
Se ç’galdon xhani galdon shpresa
Kjo është Kosova trung me pipa!