Dy shkrime paralele polemizuese ose dueli Maks Velo - Ibrahim Kadriu: 0=8!!

Dr.Besnik R.BARDHI

LIRIA DHE MEDLINA
/BIJËS SIME/

PIKËNISJA JOTE NË ERRËSIRË
TYMI DHE FLAKA ISHIN DËSHMITARË
E PA PARË, EMBRION GRANIT
FILIZË QË PREMTON JETË DHE LIRI

LUFTË E QUDITSHME KJO!
FETUSËT SHQIPTARË ISHIN SHËNJESTËR
TË MALLKUAR , JO NJERËZ
MONSTRUM, SHKA KANIBAL

SHPRESA JONË ISHE, NË ATË PAKOHË
KALOVE TMERRE, HOLOKAUST
KUPTUAM MESAZHIN TËND
" DO TË LIND NË LIRI, LIRI"

O ZOT, MREKULLIA NDODHI
LIRIA DHE MEDLINA
SË BASHKU RRITEN, ZHVILLOHEN
NË HARMONI, SI KOSOVA NË ILIRI

GJAKOVË, 06.06.2000

Si guxoni ju, zoti Velo!?!

Shkruan: Ibrahim Kadriu, shkrimtar- Prishtinë

Maks Velo, sigurisht që ka biografinë e vet, të cilën, tani e tutje, as do të dëshiroja ta mbaja mend. Në një rast (të vitit të kaluar), pata ndjerë dhimbje për të; me rastin e rrahjes që i ndodhi në Tiranë. Pas paraqitjes së tij spektakulare, me atë mendim të cilin, shqiptarët e Kosovës, do ta prisnin vetëm nga Shesheli, më kaplon një ndjenjë johumane, e cila sikur më nxit ta “arsyetoj” atë rrahje të atëhershme të tij. Maks Velo, me një logjikë të tillë prej maniaku, nuk meriton as debatin (jo më vëmendje), i cili po zhvillohet në faqet e “Shekullit”, rreth deklaratave të tij. Duhet t’ia bëj me dije Maks Velos se në Kosovë, megjithatë, ndiejmë dhimbje për varfërinë logjike, shpirtërore e njerëzore të tij, pikërisht pse mori rolin e papërshtatshëm që nuk të jepë rast të qeshësh, por të qash për fatin e tij, për fatin e njeriut të humbur në këtë hapësirë gjithëshqiptare, të njeriut që ka probleme me vetveten dhe, si i tillë, ka nevojë të mënjanohet në vetminë e tij. E di se në Shqipërinë nënë (ne, megjithatë, vazhdojmë ta quajmë nënë Shqipërinë), ka ekspertë të shumtë në këtë fushë, prandaj ata ekspertë duhet të merren me të e jo estetët, shkrimtarët, filozofët... Këta të fundit, më së paku, do të kishin punë me të tillin, Maks Velon, sepse shumë shpejt do të arrinin ta bënin kategorizimin e portretit të tij me shprehjen: anakronik!Ne në Kosovë jemi të ushtruar me të tilla deklarata. I kemi pasur dhe vazhdojmë t’i kemi me bollëk nga fqinjët, të cilëve me shekuj ua kemi bërë me dije se nuk i pranojmë për integrim, duke menduar, brez pas brezi vetëm në integrimin e natyrshëm, i cili do të vijë, patjetër do të vijë. Pavarësisht nga logjika e sëmurë e Velos. Dhe kur të arrijë ajo ditë, Maks Velo (e të tjerë si ai në të dy anët e kufijve) do të shtrëngohen të marrin arratinë dhe të strehohen andej kah, edhe sot e gjithë ditën, sllavët, domethënë serbët, ushtrojnë zejen e tyre të nënçmimit të kombit shqiptar, pikërisht në atë masë që nënçmon Velo shqiptarët e Kosovës. Atje, në atë paranoizëm serb, shqiptarët e Kosovës kanë qenë dhe janë në shënjestër të vazhdueshme, herë si të kategorisë së dytë, herë si vandalë, herë si kriminelë, herë si dhunues... madje, o trishtim, serbët kanë arritur të bëjnë edhe aso inskenime, me shqyerjen e bythës (me shishe birre) vetëm e vetëm se shqiptarët si dhunues nuk zgjedhin... (Velos, sigurisht, i kujtohet rasti i Martinoviqit. Po ia përmend këtë emër, sepse ambiciet e tij... sipas pohimit të një mikut tim, i ka të ngjashme me Martinoviqin), por nejse, fjalën e kisha te ne kosovarët që jemi të ngopur me të tilla deklarata.Prandaj, i panderuar Velo, të qoftë me fat anakronizmi yt dhe fare mos mendo se, sipas vullnetit tënd, ne shqiptarët e Kosovës do t’ua kthejmë shpinën vëllezërve të tjerë shqiptarë kudo qofshin përtej kufirit të Kosovës. Ti, në këtë kohë demokratike, ke të drejtën tënde të futesh në lëvozhgë dhe të merresh me vetveten, por ke bërë një gabim tjetër: duke dashur ta mbrosh të madhin Kadare, ke mbetur në vogëlsinë tënde dhe, besoj, po aq sa e njoh veprën dhe personalitetin komplet të shkrimtarit të madh Kadare, nuk i ke bërë kurrfarë nderi. Me të tilla deklarata, ia ke ndyrë ambientin shkrimtarit të madh dhe, besoj, se Kadare, do të gjejë rastin të të thotë në mënyrën e tij fine, se nuk ke nevojë ta zbrazësh mllefin tënd kundër shqiptarëve të Kosovës përmes emrit të tij, sepse Ismail Kadare si ambasador i gjithë shqiptarëve në botën ku ne nuk mund të arrijmë aq lehtë, ka thënë për Kosovën gjithë atë që ne as kishim mundur ta themi, as jemi kujtuar ta themi.Kosova gjithë herë është përpjekur që ta nderojë (dhe vazhdon ta nderojë) shkrimtarin e madh, i cili aq shumë ka bërë për Kosovën atje ku është dashur të bëhet dhe ai, në asnjë mënyrë, as ka thënë ndonjëherë e as do të thotë se shqiptarët e Kosovës janë të kategorisë së dytë, se siç thua ti, do ta kenë pavarësinë por nuk do të munden ta mbajnë. E po, fli i qetë se “ zotërinë “ tënde Velo nuk do ta thërrasim të na mësojë se si duhet të veprojmë me pavarësinë, sepse druajmë, se kur të vish ndonjëherë tjetër në Kosovë, do të ngatërrohesh duke kërkuar Martinoviqin, për t’ u çmallur me të.E sheh, deri në këtë rresht e kam lënë anash Qosjen, s’ia përmenda emrin, sepse jam bindur se ti Qosjen e kishe vetëm pretekst, ndërkaq atë urrejtje patologjike ndaj kosovarëve e kishe të akumuluar kush e di se kur. Qosja, njësoj si dhe autoriteti i Kadaresë, e ka trasuar rrugën e të arriturave dhe, as unë, as ti, e askush tjetër, me çfarëdo fjalori fyes, nuk do të ketë fatin t’ia zbresë meritat që i ka arritur me gjithë atë punë kreative dhe vazhdon të jetë kreativ.Krejt në fund, patjetër më duhet t’i kërkoj falje lexuesit për këtë mënyrë shkrimi, që nuk i takon natyrës sime si krijues, ama ishe ti, Velo, që më imponove këtë lloj komunikimi, me këtë zhargon të papranueshëm nga ana intelektuale.