“ÇASTE E MOTE“

Gazmend Zajmi

Në këtë çast të rëndë për të gjithë ne, ë të rendë sesa të ishte i vendosur tërë plumbi i shkrirë dhe i pashkrirë i " Trepçës " mbi zemrat tona;
në këtë çast në vargun e çasteve, pothuaj të pafund, të ballafaqimit me shkarjen e arsyes dhe të urtisë në këtë pjesë të rruzullit të dheut, në këtë bregore të Ballkanit, ku djersa zbut dhe shkul damarët e shtrenjtë të shkëmbit për të nderuar farën e bukës, për të forcuar shtalbit e rritur kallinjtë e jetës;
në këtë çast të ngopjes gati njëqindmuajshe nga riinkarnimi i një nga zotërit e Atenës, zotëri në tokë me emrin Drakon, dhe nga shëmtia e tij buzëfryrë e vetullmërrolur në hapësirat e Kosovës duke kërcyer nga dega e parë në degën e dytë dhe të tretë të ndarjes trihomike të pushtetit, pasi Tanatosi, që më parë, në rrëmujën e ditës, kishte marrë ca nga haraçet e tij; në këtë çast të ngopjes me shëtitë kapricioze dhe lazdrake të Temidës me shami të lidhur vetëm mbi një sy; në këtë çast kur frushkullohet dinjiteti dhe arsyeja e shëndoshë e një populli me frushkullin e lazmuar dhe përkëdhelës që të votojë kundër vetes se kështu e paska më mirë nën paragrafët e përbashkëta të tjetrit që ditka të mendojë më mirë për të mirën e tij dhe tetë gjithëve, nën një paragraf të frymëzuar me klithje eprore të eprorit që shëmbëllejnë në katër germa nga togu i fundit i alfabetit cirilik, e për çudi të shoqëruar edhe me ateiste ideore që shëmbëllejnë në lëshim kambialesh politike pa mbulesë njerëzore dhe kushtetuese;
në këtë çast dhe në shumë çaste të tjera, por në këtë çast mbi të gjitha çastet, në këtë çast të përpëlitjes dhe të kacafytjes në mes të jetës dhe të birit të natës me pamje kërcënuese dhe të llahtarshme në horizontet e errëta të nëntokës, të përpëlitjes dhe të kacafytjes për të kallur horizontet e purpurta të respektit të dinjitetit të njeriut dhe të miqësisë në mes të njerëzve mbi faqen e dheut, të çfarëdo gjuhe qofshin.
Shokë minatorë të " Trepçës " dhe minatorë të mbarë Kosovës, në lumen e gjërë të solidaritetit me Ju, pranoni edhe zërin tim modest prej individi, prej akademiku e kompozitori, të solidaritetit dhe të lutjes për shpëtimin e shëndetit dhe të jetës Suaj që është pakrahasimisht, pakrahasimisht më e shtrenjtë se e tërë korja e mbufatur politike e këtij nënqielli dhe e tërë rruzullit.
Kush do të mund ta merrte me mend se kryeneçësia dhe arroganca politike është më e vrazhdë, më kërcënuese, më gërryese, më përbindësha se kataklizmit natyrore mbi jetën e njeriut;
Kush do të mund ta merrte me mend se edhe shëndeti dhe jeta e njeriut plandosen në peshore të ndryshme – varësisht nga kryqëzimi i vijave të imagjinuara tokësore, ku njeriu për herë të pare ndeshet me ndërrimin e agujve dhe të muzgujve;
Kush do të mund ta merrte me mend se edhe ndër ata që djersës së punëtorit i këndojnë ditirambe e panagjerike, një kohë aq të gjatë do të mejnë, do të bëzajnë, do të vazhdojnë të belbëzojnë ballafaquar me tëhollimin apo ndoshta edhe me akullimin e lëngut të kuq të jetës së mundimshme të spërkatur me thrimca dhe me djersitjen e shkëmbinjve mineralë;
Më në fund, kush do të mund të merrte me mend edhe shumë gjëra të tjera që koha do tua shthurë fijet!